Ustavni sud Republike Srpske, je u skladu sa Ustavom i zakonom utvrđenim nadležnostima ovoga Suda, odlučivao o ustavnosudskim predmetima koji se tiču saglasnosti zakona, drugih propisa i opštih akata sa Ustavom, odnosno saglasnosti propisa i opštih akata sa zakonima Republike Srpske, kao i o drugim stvarima iz oblasti poslovanja Ustavnog suda. Odlukom Ustavnog suda broj U-42/21 Ustavni sud je utvrdio da član 15. Pravilnika o vršenju tehničkog pregleda uređaja i tehnologija za priređivanje igara na sreću nije u saglasnosti sa Ustavom Republike Srpske i Zakonom o igrama na sreću. Članom 15. Pravilnika o vršenju tehničkog pregleda uređaja i tehnologija za priređivanje igara na sreću propisani su tačni iznosi troškova tehničkog pregleda , a i u slučaju odlaska na teren radi vršenja vanrednog tehničkog pregleda, propisano je da pravnom licu koje obavlja vanredni tehnički pregled pripadaju i putni troškovi i troškovi dnevnica u iznosima koji su propisani za javni sektor, a koje snosi priređivač. Polazeći od navedenih ustavnih i zakonskih odredaba sud je utvrdio da osporeni član Pravilnika nije u saglasnosti s Ustavom i Zakonom o igrama na sreću. Naime, po ocjeni suda, odredba člana 82. stav 7. Zakona o igrama na sreću ovlašćuje ministra finansija samo da propiše uslove i postupak za ovlašćivanje laboratorija i pravnih lica za vršenje tehničkih pregleda uređaja i tehnologija za priređivanje igara na sreću iz stava 1. člana 82. ovog zakona (automata za igre na sreću, sistema za priređivanje igara na sreću, kao i sistema za priređivanje kladioničkih igara koji se stavljaju u upotrebu u Republici). Nasuprot tome, osporenim članom određeni su troškovi tehničkog pregleda i to za tehnički pregled prilikom stavljanja u upotrebu, redovni tehnički pregled i vanredni tehnički pregled u utvrđenim iznosima, te putni troškovi i dnevnice prilikom obavljanja vanrednog tehničkog pregleda u iznosima koji su propisani za javni sektor, a koje troškove, u korist pravnog lica koje obavlja tehnički pregled, snose priređivači igara na sreću. Imajući u vidu da zakonska odredba, koja je poslužila kao pravni osnov za donošenje osporenog pravilnika, ne sadrži ovlašćenje za osporeno normiranje, sud je ocijenio da je donosilac osporenog akta navedenim normiranjem izašao iz propisanog zakonskog okvira. Nesaglasnost osporenog člana Pravilnika sa zakonom ima za posljedicu i njegovu nesaglasnost s Ustavom koji odredbama člana 108. nalaže da opšti akt mora biti u saglasnosti sa Ustavom i zakonom.
Autor teksta: Tijana Tatić
E-mail: [email protected]
